кәкүн-шүкін

сын. сөйл. Кәкіршүкір. От басының, одан қалды ауылаймақтың к ә к ү н-ш ү к і н тірлігінен қолы босаған сәттерде үйге байыздамай, ауыл сыртына шығып кетіп, жапа-жалғыз далада жүріп қайтатын әдет тапқан (К. Ахметбеков, Ақдала, 2, 225). Бумасы жазылмаған екі қат бес сомдық қорғасынша шаншыла құлады да, іле сөмкеден сусылдаған к ә к і нш ү к і н м е н көміліп қалды (Э.Төреханов, Таудан түс., 55).